Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Τραχανάς

Υλικά

Αλεύρι, αλάτι, αυγά και ξινόγαλο. 

Παρασκευή

Βράζουμε τα γάλα με το ανάλογο αλάτι και το αφήνουμε 3 – 4 ημέρες εκτός ψυγείου να ξινίσει  Όσο περισσότερο αφήνουμε το γάλα να ξινίσει τόσο πιο ξινός γίνεται και ο τραχανάς.





 Προσθέτουμε  5 – 6 αυγά και τα ανακατεύουμε με το γάλα. Στην συνέχεια ρίχνουμε λίγο λίγο το αλεύρι και το ζυμώνουμε στην σκάφη, μέχρι να γίνει αρκετά σφικτό το ζυμάρι. Μετά το κόβουμε σε μεγάλες μπουκιές και τις απλώνουμε σε καθαρά σεντόνια στον ήλιο να τραβήξει τα υγρά. Άλλες νοικοκυρές τα αφήνουν απλωμένα στο σεντόνι όλο το βράδυ, να στεγνώσουν. 


Την άλλη μέρα σαν ξεραθούν τα τρίβουμε με τα χέρια, άλλες νοικοκυρές τα βάζουν λίγα λίγα στο σεντόνι και τα τρίβουν μέχρι που γίνεται σαν ρύζι. Μετά τα ψίχουλα τα κοσκινίζουμε στο κόσκινο. Ότι μένει χοντρό κομμάτι μέσα στο κόσκινο το τρίβουμε και πάλι το κοσκινίζουμε. Μετά το απλώνουμε για 10 περίπου ημέρες να ξεραθεί και το βάζουμε σε μια μαξιλαροθήκη σε στεγνό μέρος μακρυά από υγρασία. 

Βορβιά βραστά με λαδόξυδο


Υλικά: 1 κιλό βορβιά (βολβοί), Λάδι,  ξύδι, Αλάτι, πιπέρι

Τα βορβιά ή βορβοί-έτσι τα λέμε στο χωριό- είναι μικροί βολβοί που φυτρώνουν στα χωράφια και βλαστάνουν στο τέλος του χειμώνα προς την άνοιξη. Οι παππούδες και πατεράδες μας, πήγαιναν στα χωράφια και σκάβοντας με έναν κασμά έβγαζαν ένα-ένα τα βορβιά, εντοπίζοντας τα από το βλαστάρι τους. 


Τον Νοέμβρη που όργωναν, ανοίγοντας το αλέτρι τη γη, ξεπρόβαλαν τα βορβιά στην επιφάνεια και ο ζευγολάτης έσκυβε και τα μάζευε. 

Στις μέρες μας τα βορβιά μπορεί κανείς να τα βρει στην λαϊκή σε λίγους πάγκους. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι τα περισσότερα είναι εισαγωγής. Παρ’ όλα αυτά όποιος  είναι λάτρης μπορεί να τα γευτεί. Ακόμα είναι αναγκαίο να τονίσουμε ότι είναι πολύ πικρά.

Καθαρίζουμε τα βορβιά ένα-ένα όπως καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και τα ρίχνουμε σε μια λεκανίτσα με νερό. Ύστερα τα πλένουμε,  τα βάζουμε στη κατσαρόλα με μπόλικο νερό και τη τοποθετούμε  στη φωτιά.
Αφού βράσουν τα σερβίρουμε στο πιάτο  με μια τρυπητή κουτάλα. Προσθέτουμε λίγο ξύδι και μπόλικο λάδι. Κάποιοι συνήθιζαν να τα «πατάνε» με το πιρούνι και να προσθέτουν ψιλοκομμένο κρεμμύδι.

Μπορούμε να το τρώμε ως σαλατικό, οι γονείς μας όμως το έτρωγαν τις περισσότερες φορές ως κυρίως φαγητό ειδικά στις νηστείες. Έχουν πικρή γεύση αλλά μετά την κατάποση, αφήνουν στον ουρανίσκο  μια γλυκιά αίσθηση.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012


Το blog pefkon.blogspot.com δημιουργήθηκε για την ανάδειξη και προβολή του μικρού και μάλλον ξεχασμένου χωριού μας Πεύκου Καλαβρύτων.

Στόχος του 
είναι να προβάλλει αυτό το χωριό, την ιστορία του, τους ανθρώπους του, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής, τα δρώμενα και τις δραστηριότητες που συμβαίνουν.


Για το σκοπό αυτό προσδοκούμε στην ουσιαστική συμβολή όποιου έχει τη θέληση και διαθέτει οποιαδήποτε στοιχεία σχετικά με το χωριό αυτό ή ακόμη και τα πλησιέστερα και όμορα χωριά.


Αν κάποιος έχει παλαιά συμβόλαια, έγγραφα, σημειώσεις, τραγούδια, γράμματα, φωτογραφίες, πληροφορίες μέσα από διηγήσεις παλαιοτέρων, κ.λ.π.  που περιέχουν σχετικές πληροφορίες θα ήσαν χρήσιμα.


Ταυτόχρονα στοχεύει να αποτελέσει ένα χώρο συνεύρεσης και προβληματισμού και επικοινωνίας όλων των συμπατριωτών.

Για οποιεσδήποτε πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης: ametoikos@gmail.com  ή  epikoon@gmail.com.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Το έθιμο του Μάρτη να δένουμε στο χέρι, ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή.


Παντού στην Ελλάδα επικρατεί η συνήθεια να δένουμε στο αριστερό, ή και στα δύο χέρια λίγο πιο πάνω από τον καρπό, ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή. Η κλωστή αυτή μπαίνει στην πρώτη Μαρτίου, και πέφτει από μόνη της, ή βγαίνει την τελευταία μέρα του Μαρτίου, από όπου και πήρε το όνομα «Μάρτης».
Τον Μάρτη τον φοράμε κυρίως στα μικρά παιδιά, για να «μην τα πιάνει το μάτι», ή κατά μια άλλη εκδοχή, για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Ο Αρτεμίδωρος στα «Ονειροκριτικά» συσχετίζει τους διάφορους στεφάνους των μαγισσών, ο Βιργίλιος στα «Βουκολικά» αναφέρει πολύχρωμους μίτους περιδεμένους τρεις φορές σε εικόνα ερωμένου για να τον σαγηνέψουμε. Ο Πετρώνιος αναφέρει όμοιες μαγγανείες, όπου δένουμε πολύχρωμο στήμονα στον τράχηλο. Οι Βυζαντινοί αναφέρουν τη χρήση βαμμένης κλωστής κατά της βασκανίας. Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την αρχαιότητα οι νεαροί μύστες φόραγαν κρόκους στο δεξί χέρι και στο πόδι. Πρόκειται λοιπόν για έθιμο πανάρχαιο, ή όμοιο πανάρχαιων εθίμων.
Πηγή. arcadialive.gr

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Γάμος στα Καλαβρυτοχώρια...

«Σήμερα άσπρος ουρανός, σήμερα άσπρη μέρα, σήμερα στεφανώνεται αϊτός την περιστέρα»
Γάμος στα ΚαλάβρυταΜια από τις σπουδαιότερες, αν όχι η σπουδαιότερη εορταστική εκδήλωση ψυχαγωγίας στο χωριό, είναι ο γάμος. Είναι μια ευκαιρία για ένα ξεφάντωμα, για να δείξουν τη λεβεντιά τους οι χωρικοί μας και οι ξωμάχοι μας. Μια Κυριακή, μια γιορτή, ένα πανηγύρι τον χρόνο, έναν γάμο, το Πάσχα, τις αποκριές και κάτι τέτοια περιμένουν οι απλοϊκοί και λεβέντες χωρικοί μας να γιορτάσουν. Η παντρειά είναι αναμφίβολα το πρώτο βήμα της ζωής, η πηγή της ζωής και της ευτυχίας. Ο Θεός την ευλόγησε με την παρουσία του και είναι επόμενο κοντά στην τόση σοβαρότητά του να είναι και το πιο γραφικό έθιμο στον τόπο. Μια παντρειά ή ένας γάμος γίνεται από έρωτα που με τη συγκατάθεση των γονιών γίνεται πραγματικότητα και ευτυχές γεγονός, από έρωτα πάλι, στον οποίο όμως οι γονείς ή τουλάχιστον οι γονείς του ενός αρνούνται να δώσουν τη συγκατάθεση τους, οπότε οι ερωτευμένοι κλέβονται, και με συνοικέσιο, που είναι και ο συνηθέστερος τρόπος. Οι νέοι και οι νέες δεν είναι άγνωστοι μεταξύ τους όταν πρόκειται για το ίδιο χωριό. Διαφέρει κάπως αν οι μελλόνυμφοι είναι από διαφορετικό χωριό. Στην περίπτωση του συνοικεσίου μεσολαβεί κάποιο πρόσωπο, ο συμπεθεροκόπος ή προξενητής ή προξενήτρα, πρόσωπο δηλαδή φιλικό και στις δύο πλευρές.
Ένας άνδρας, για να αποφασίσει να παντρευτεί, πρέπει απαραίτητα να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και να είναι σε θέση να νοικοκυρευτεί, γι' αυτό οι περισσότεροι παντρεύονται ανάμεσα στα είκοσι πέντε με τριάντα τους χρόνια, οι δε κοπέλες μετά τα είκοσι ή και αργότερα.

Ο συμπεθεροκόπος ή η προξενήτρα ύστερα από συνεννόηση ή και από μόνοι τους έρχονται σε επαφή με τη μια μεριά, δηλαδή του νέου ή της νέας. Αν βρουν ανταπόκριση, επικοινωνούν και με το άλλο μέρος και, εφ' όσον και τα δύο μέρη συμφωνούν, έρχονται σε επαφή για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες και τα δοσίματα. Ο πατέρας της νύφης υποβάλλει έγγραφη δήλωση με το ύψος της προίκας, το «προικοσύμφωνο», γίνονται αντιπροτάσεις από την πλευρά του γαμπρού και, αν συμφωνήσουν, δίνουν τα χέρια και τα τελειώνουν.
Η επισημοποίηση γίνεται με ένα καλό τραπέζι και πλούσιο φαγοπότι στης νύφης και στου γαμπρού το σπίτι και με ένα γλέντι γερό.
Μετά τη συμφωνία ανακοινώνεται ο αρραβώνας και οι νέοι και οι γονείς τους δέχονται συγχαρητήρια και ευχές: «Καλά στέφανα», «καλά στερεωμένα», «να ζήσουν» κ.λπ. Οι αρραβώνες δεν κρατούν πολύ καιρό. Στο διάστημα που μεσολαβεί, ανταλλάσσουν οι μελλόνυμφοι αραιές επισκέψεις και μικροδώρα. Παράλληλα αρχίζουν πυρετώδεις ετοιμασίες για τον γάμο, ιδιαίτερα από την πλευρά της νύφης, η οποία πρέπει να συμπληρώσει τις ελλείψεις της προίκας της.
Κατόπιν κοινής συμφωνίας ορίζεται η Κυριακή του γάμου. Οι γάμοι αποφεύγονται τον μήνα Μάιο, τον Δεκαπενταύγουστο, το Δωδεκαήμερο, τη Μ. Σαρακοστή, την Κυριακή της Τυροφάγου και κατά τα δίσεκτα χρόνια, και γίνονται πάντοτε ημέρα Κυριακή.


Η προ του γάμου Κυριακή είναι της νύφης, καθώς και όλη η βδομάδα μέχρι το Σάββατο το βράδυ. Οι δουλειές είναι πολλές, γι' αυτό βοηθάνε οι κοπέλες το χωριού, συγγενείς και φίλες της νύφης. Την Πέμπτη γίνονται τα αναπιάσματα και τα προζύμια για τα ψωμιά και τα γλυκίσματα του γάμου. Την Πέμπτη γίνεται επίσης και το κάλεσμα με εγχώριες μπουμπουνιέρες, κουφέτα διπλωμένα σε λευκό χαρτί ή σε ροζ τούλι για τη νύφη, λευκό για τον γαμπρό. Ένα παιδί με ένα καλαματιανό μαντίλι στο λαιμό γυρίζει τα σπίτια και δίνει από μια μπουμπουνιέρα. Αν οι νεόνυμφοι είναι από το ίδιο χωριό, τα καλέσματα γαμπρού και νύφης τα μοιράζει το ίδιο παιδί.
Την Παρασκευή συγκεντρώνονται πάλι οι κοπέλες στο σπίτι της νύφης και τεγκιάζουν τα προικιά, δηλαδή τα κάνουν δέματα για να φορτωθούν την άλλη μέρα στα άλογα και να μεταφερθούν στο σπίτι του γαμπρού. Τα δέματα περιέχουν μπαντανίες, κουβέρτες, απλάδια, απλάδες, σαΐσματα, ματαράτσια, πάντες κ.λπ. Τα ασπρόρουχα τοποθετούνται σε δύο μπαούλα, απαραίτητα σε κάθε νύφη. Ιδιαίτερα περιποιούνται το στρώμα. Το τοποθετούν πάνω σε ένα κρεβάτι, το στολίζουν, βάζουν πάνω και ένα μικρό παιδάκι και αρχίζουν να τραγουδάνε, να χορεύουν και να το ασημώνουν με λεφτά. Την Παρασκευή είναι σχεδόν όλα έτοιμα. Το βράδυ γίνεται το πρώτο τραπέζι της νύφης, στο οποίο λαμβάνουν μέρος στενοί συγγενείς και στενοί φίλοι.
Το Σάββατο στέλνει ο γαμπρός το κάλεσμα της νύφης, δηλαδή το νυφικό, ένα σφαχτό, μια τσίτσα κρασί και άλλα μικροδώρα. Με τον ίδιο καλεστή η νύφη στέλνει το πουκάμισο, τη γραβάτα του γαμπρού και άλλα μικροδώρα. Σε πολλές περιπτώσεις το Σάββατο μεταφέρονται στο σπίτι του γαμπρού και τα προικιά της νύφης, για να μην τα έχουν εμπόδιο την Κυριακή.
Το βράδυ του Σαββάτου είναι το βράδυ της νύφης, το αποχαιρετιστήριο βράδυ της νύφης προς όλους τους χωριανούς, γι' αυτό παίρνουν μέρος στο μεγάλο τραπέζι που γίνεται για χάρη της όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού. Στο τραπέζι προσφέρονται πλούσια φαγητά και άφθονο κρασί. Μετά το φαγητό το στρώνουν στο τραγούδι. Τραγουδούν πρώτα τραγούδια της τάβλας ή του τραπεζιού, και ύστερα του χορού. Αν δεν έχουν βιολιά ή ταβούλια, τραγουδάνε με το στόμα. Το τραγούδι με το στόμα είναι πιο λαγαρό και συμπαθητικό και το προτιμάνε. Οι τραγουδιστές χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία αρχίζει το τραγούδι στίχο-στίχο και η άλλη το επαναλαμβάνει. Στο τέλος η νύφη θα τραγουδήσει το δικό της το αποχαιρετιστήριο:

«Μια Παρασκευή, ένα Σάββατο βράδυ
μάνα μ' έδιωχνε από τ' αρχοντικό μας
κι ο πατέρα μου κι αυτός να φύγω θέλει.
Παίρνω ένα στρατί, στρατί το μονοπάτι
Το μονοπάτι μ' έβγαλε σ' ένα ρημοκκλησάκι
Βρίσκω ένα δεντρί, δεντρί μαλαματένιο
-Να οι ρίζες μου και δέσε τ' άλογό σου
να ο ίσκιος μου πέσε κι αποκοιμήσου
να κι οι κλώνοι μου και κρέμασ' τ' άρματά σου».
Η Κυριακή είναι η ημέρα του γαμπρού. Πρωί συγκεντρώνονται οι συγγενείς και οι φίλοι για να τον ξυρίσουν. Κατά τις οχτώ ο γαμπρός με τη συνοδεία φίλων του και συγγενών του και κάτω από τον ήχο των οργάνων πηγαίνουν στο σπίτι του κουμπάρου που θα τους στεφανώσει. Μετά τα κεράσματα και τα γλυκά, ξαναγυρίζουν στο σπίτι του γαμπρού και η γαμήλια πομπή ξεκινάει για το άλλο χωριό της νύφης. Η πομπή αποτελείται από είκοσι μέχρι και ογδόντα καβαλάρηδες, όλοι ένας και ένας διαλεχτοί, και μαζί τους και γυναίκες που λέγονται «τάγιες». Ο αριθμός των γυναικών πρέπει να είναι μονός, για να γυρίσουν ζυγές. Η πομπή του γάμου με τους καβαλάρηδες συμπεθέρους είναι μια μεγαλοπρεπής βυζαντινή παρέλαση που πλέει μέσα στο λευκό. Η πομπή του γάμου φεύγει πολύ γρήγορα και με το τραγούδι τους αντιλαλούν οι ρεματιές και τα καταράχια.
Σαν πλησιάζουν στο χωριό της νύφης, δυο-τρεις νέοι λεβέντες και με λεβέντικα άλογα από την πομπή του συμπεθεριού προσπερνάνε τους άλλους και τρέχουν καλπάζοντας, ποιος θα φτάσει πρώτος στο σπίτι της νύφης να δώσει τα συχαρίκια, ότι δηλαδή έρχεται ο γαμπρός να πάρει τη νύφη. Στο σπίτι της νύφης είναι μαζεμένοι πολλοί και περιμένουν, όλοι πετάνε ρύζι και κουφέτα στον συχαρικιάρη και τον καλωσορίζουν. Η νύφη κατεβαίνει στην αυλή να προϋπαντήσει τον συχαρικιάρη, να του δέσει κόκκινο καλαματιανό μαντίλι στον λαιμό και στο άλογό του και να του δώσει και την τσίτσα με το κρασί. Μόλις πάρει τα δώρα του, αυτός ξαναγυρίζει στο συμπεθεριό και έπειτα πάλι στης νύφης το σπίτι. Πολλοί συχαρικιάρηδες μπαίνανε μέσα στο σπίτι της νύφης και χόρευαν μαζί με το άλογό τους, που ήταν γυμνασμένο για το νούμερο τούτο. Σε λίγο, φτάνει και το συμπεθεριό. Οι κοπέλες πετάνε ρύζι και κουφέτα και τους καλωσορίζουν. Σε όλους, καθώς και στα άλογά τους, δένουν από ένα μαντίλι στον λαιμό. Προσφέρονται επίσης γλυκά, μεζέδες και κρασί. Στο μεταξύ ντύνουν τη νύφη, για να είναι έτοιμη για την εκκλησία.
Σαν έρθει η ώρα, νέα πομπή ξεκινάει για την εκκλησιά. Μπροστά πηγαίνουν τα στέφανα που τα κρατάει ένα παιδάκι αμφιθαλές, δηλαδή αγόρι ή κορίτσι που να έχει και τους δυο γονείς του. Ακολουθεί η νύφη ντυμένη στα ολόλευκα και υποβασταζόμενη από τον πατέρα της και τη μάνα της ή και τον αδερφό της και πίσω από αυτήν ο γαμπρός, που τον κρατάει ο πατέρας του και ο κουμπάρος του. Αν οι μελλόνυμφοι είναι από το ίδιο χωριό, συναντώνται στην εκκλησία, αλλά και πάλι κατά την ίδια διάταξη.
Γάμος στα ΚαλάβρυταΗ διαδικασία του γάμου είναι σχετικά σύντομη. Πριν αρχίσει το μυστήριο, ο παπάς μεταλαμβάνει το αντρόγυνο. Το υπόλοιπο κρασί που θα μείνει στο ποτήρι υποχρεούται να το πιει ο κουμπάρος, ο οποίος πετάει το ποτήρι και το σπάζει. Όταν ο παπάς φτάσει στο «Ησαΐα χόρευε», χαλάει ο κόσμος από τα κουφέτα και το ρύζι. Πολλοί σκορπούσαν και κέρματα. Όταν ο παπάς λέει «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα», ο γαμπρός πατάει το πόδι της νύφης σαν σημάδι υποταγής. Σαν τελειώνει το μυστήριο, οι νεόνυμφοι, ο κουμπάρος και οι συγγενείς δέχονται τα συγχαρητήρια και ασπάζονται τα στέφανα. Μερικοί δίνουν και κανένα μπατσάκι του γαμπρού και ο κουμπάρος είναι υποχρεωμένος να προστατέψει τον γαμπρό.
Όταν ο γάμος τελειώνει, το συμπεθεριό πρέπει το ταχύτερο να φύγει για το χωριό του γαμπρού, γιατί ο γάμος έχει και συνέχεια. Η νύφη ανεβαίνει σε λευκό άλογο και η πομπή παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. Το χωριό είναι συγκεντρωμένο στο σπίτι του γαμπρού, τους καλοδέχονται και τους καλωσορίζουν. Ο γαμπρός βοηθάει τη νύφη να κατεβεί από το άλογο και την οδηγεί στην πόρτα του σπιτιού, όπου την περιμένει η πεθερά της, η οποία της προσφέρει χρυσό νόμισμα, η δε νύφη ζώνεται με μεταξωτό μαντίλι, κατόπιν μελώνει το κατώφλι της πόρτας και μπαίνει στο σπίτι. Το ζεύγος δέχεται τα συγχαρητήρια των χωριανών. Έξω οι κοπέλες προσφέρουν γλυκά σε όλους ανεξαιρέτως τους παρευρισκομένους, που κατά κανόνα είναι όλο το χωριό. Άλλοι πάλι το έχουν ήδη στήσει στον χορό και το γλέντι έχει ανάψει.
Η βραδιά της Κυριακής είναι βραδιά του γαμπρού. Στρώνεται τραπέζι και παρίσταται όλο σχεδόν το χωριό. Ο κουμπάρος, που λέγεται και αρχινονός, έχει το γενικό πρόσταγμα και κάθεται κοντά στους νεόνυμφους, που είναι τα τιμώμενα πρόσωπα. Σαν φάνε γερά, αρχίζουν το τραγούδι. Πρώτος τραγουδάει ο κουμπάρος το τραγούδι της τάβλας. Στο τέλος του τραγουδιού κάνει πρόποση, υψώνοντας το ποτήρι του και εύχεται ευτυχισμένο βίο, «να μας ζήσουν», «καλή τύχη» στους ανύπαντρους, «στʼ αρχοντόπουλά σας» σε όσους έχουν παιδιά για παντρειά, και τέλος «καλώς να σ' εύρω κ.τάδε» και δίνει τον λόγο στον σεβαστότερο της παρέας. Και αυτός με τη σειρά του θα πει το τραγούδι του και θα κάμει την ίδια πρόποση. Και το γλέντι συνεχίζεται.
Γάμος στα ΚαλάβρυταΟ γαμπρός και η νύφη αποσύρονται μετά το φαγητό. Είναι κουρασμένοι και πρέπει να κοιμηθούν και να μείνουν μόνοι να περάσουν την πρώτη νύχτα του γάμου. Κατά τα ξημερώματα οι γλεντζέδες που ξενύχτησαν πάνε κάτω από τα παράθυρα του γαμπρού και της νύφης και τραγουδάνε το τραγούδι:
«Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια
την αυγή ξυπνούνε και γλυκοτραγουδούνε
τώρα οι πέρδικες συχνολαλούν και λένε:
-Ξύπνα αφέντη μου, ξύπνα καλέ μου αφέντη (γλυκιά μ' αγάπη)
ξύπνα, αγκάλιασε κορμί κυπαρισσένιο
κι άσπρονε λαιμό, βυζάκια δίχως γάλα».
Γάμος στα ΚαλάβρυταΗ Δευτέρα είναι ημέρα της νύφης. Στο σπίτι του γαμπρού παραμένουν μόνο οι συγγενείς και η νύφη στρώνει τα δικά της προικιά και στολίζει το σπίτι σύμφωνα με το δικό της γούστο. Επίσης τη Δευτέρα η νύφη κάνει τον περίπατό της ως τη βρύση, την ασημώνει με λεφτά και φέρνει συμβολικά νερό. Όλη την εβδομάδα η νύφη κάθεται στο σπίτι, ασχολείται με μικροσυγυρίσματα και δέχεται επισκέψεις και συγχαρητήρια. Την Τρίτη ο γαμπρός κάνει την επίσκεψη στα πεθερικά του, για να τους ανακοινώσει ότι η κόρη τους «ήταν εντάξει». Στις δεκαπέντε μέρες γαμπρός και νύφη πάνε στα «πιστρόφια» μαζί με άλλα τρία συγγενικά πρόσωπα και έτσι ανοίγει ο δρόμος για ελεύθερες επισκέψεις. Στις είκοσι δύο μέρες έρχονται οι γονείς της νύφης για ανταπόδοση. Αν οι νεόνυμφοι είναι από το ίδιο χωριό, τα «πιστρόφια» γίνονται την ίδια μέρα.
Πηγή:
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
Νώντα Περ. Σακελλαροπούλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ
Αθήνα 2004
15/1/2011

Παραδοσιακά Γλυκά


Πετιμέζι


Προέρχεται από τα σταφύλια. Παίρνουμε το μούστο, τον σουρώνουμε, τον βάζουμε σε ένα δοχείο και ρίχνουμε μέσα στάχτη και ανακατεύουμε. Το αφήνουμε μια μέρα μαζί με τη στάχτη και ύστερα το σουρώνουμε και το βάζουμε στο καζάνι και το βράζουμε για δέκα με δώδεκα ώρες ώσπου να γίνει πηχτό σαν μέλι. Το πετιμέζι εκτός από τις τηγανίτες το ρίχνουμε στους λουκουμάδες, στη μουσταλευριά, στο μελαχρινό και στα μουστοκούλουρα. 












Γαλατόπιτα

Υλικά:

Γάλα
Αυγά
Αλεύρι
Ζάχαρη
Εκτέλεση:

Σε ζεστό γάλα διαλύουμε τη ζάχαρη και κατόπιν ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο,
ανακατεύοντας ταυτόχρονα για να μην κάνει γρουμπούλια. Στη συνέχεια το βάζουμε στη φωτιά – ανακατεύοντας συνεχώς για να μην κολλήσει – μέχρι να πήξει, οπότε το κατεβάζουμε και το αφήνουμε λίγο να κρυώσει. Στο μεταξύ χτυπάμε τα αυγά και τα ρίχνουμε μέσα στο χλιαρό μίγμα ανακατεύοντάς το, μέχρι να πάρει ένα ομοιόμορφο κιτρινωπό χρώμα. Κατόπιν ρίχνουμε το μίγμα σε ένα ταψί και το βάζουμε στον φούρνο να ψηθεί για αρκετή ώρα.


Μπουγάτσα Χωριάτικη


Υλικά

1 ποτήρι νερού Λάδι
2 βαθιά πιάτα Αλεύρι
1 κιλό Ζάχαρη
2 κουταλάκια Γαρύφαλο
2 κουταλάκια Κανέλα τριμμένη
Χυμός από 3 Πορτοκάλια
Χυμός από ½ Λεμόνι
1 κουταλάκι Σόδα
Ξύσμα από 1 Λεμόνι


Εκτέλεση


Καίμε το λάδι και το ανακατεύουμε με το αλεύρι και τη σόδα. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, την

κανέλα, τα γαρίφαλα, το χυμό πορτοκαλιού, το χυμό και το ξύσμα λεμονιού. Τα ανακατεύουμε όλα μαζί.
Βάζουμε το μίγμα σε λαδωμένο ταψάκι. Κάνουμε με το πιρούνι στην επιφάνεια διάφορα σχήματα. Το ψήνουμε σε μέτριο φούρνο, 45 λεπτά.



Χαλβάς κουταλιού


Υλικά:
Για 25 κομμάτια περίπου.
1 ποτήρι νερού λάδι
2 ποτήρια νερού αλεύρι ή σιμιγδάλι

Υλικά για το σιρόπι:
2 ποτήρια νερό
2 ποτήρια ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας κανέλα

Βάζετε το λάδι στη κατσαρόλα και σταδιακά προσθέτετε 2 ποτήρια νερού αλεύρι ή σιμιγδάλι. Ανακατεύετε συνέχεια με μία ξύλινη κουτάλα σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να σκουρύνει το μείγμα. Όταν σκουρύνει, το κατεβάζετε από τη φωτιά και το αφήνετε να κρυώσει.

Εν τω μεταξύ φτιάχνετε το σιρόπι. Ρίχνετε τα υλικά σε κατσαρολάκι και ανακατεύετε καλά σε μέτρια φωτιά. Όταν είναι έτοιμο, το βγάζετε από τη φωτιά.

Ξαναβάζετε τη κατσαρόλα με το καβουρδισμένο αλεύρι στη φωτιά, ανακατεύετε λίγο ακόμα και σιγά σιγά προσθέτετε ανακατεύοντας συνεχώς το σιρόπι.

Όταν είναι έτοιμο αποσύρετε από τη φωτιά.

Παίρνετε από το μείγμα ποσότητα όσο ένα κουτάλι σούπας και το πλάθετε στο σχήμα του κουταλιού (να μοιάζει με το σχήμα από τα μελομακάρονα). Επαναλαμβάνετε με όλο το μείγμα και τέλος πασπαλίζετε με κανέλα και ζάχαρη.

Παραδοσιακά Φαγητά


Μπομπότα

Υλικά:

Μπομποτάλευρο (Καλαμποκίσιο αλεύρι)

Ζεματιστό νερό

Αλάτι

Εκτέλεση:

Βάλτε στο σκαφίδι περίπου ένα κιλό μπομποτάλευρο και περιχύστε το με περίπου μισό λίτρο ζεματιστό νερό. Ανακατέψτε το καλά, ρίξτε το στο ταψί και βάλτε το να ψηθεί στη στάχτη ή στα κάρβουνα.

 

Παστό

Υλικά:

Χοιρινό

Κρασί

Κανέλα

Πιπέρι
Κόκκινη πιπεριά
Κανελλογαρύφαλλο
Αλάτι

Εκτέλεση:

Παίρνουμε το χοιρινό και το κόβουμε σε κομματάκια, το βάζουμε στο καζάνι με κρασί, προσθέτουμε την κανέλλα, το πιπέρι, την κόκκινη πιπεριά, το κανελλογαρύφαλλο και το αλάτι και το βράζουμε. Αφού βράσει, το τοποθετούμε σε πήλινο δοχείο και το καλύπτουμε με λίπος για να συντηρηθεί.
Είναι εξαιρετικός μεζές και τρώγεται όπως είναι παγωμένος ή ζεσταμένος. Επίσης τρώγεται και σαν καγιανάς με αυγά και ντομάτα ή με αυγά μάτια. Τέλος μπορούμε να το φτιάξουμε και φρικασέ.

 

Τσιγαρίδες


Είναι το λίπος του χοιρινού. Το βάζουμε να βράσει με κρασί και το συντηρούμε σε ένα πήλινο δοχείο. Χρησιμοποιείται κυρίως για να τσιγαρίσουμε τα φαγητά αντί για λίπος.

 


Οματιά

Υλικά:

Έντερα χοιρινού

Πλιγούρι

Πνευμόνι χοιρινού

Πορτοκάλι
Πιπεριά κόκκινη
Σταφίδες
Αλάτι
Κύμινο
Κανέλλα
Πιπέρι

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε το πλιγούρι (χοντραλεσμένο σιτάρι), το οποίο έχουμε βάλει σε βραστό νερό για να φουσκώσει λίγες μέρες πριν σφάξουμε το χοιρινό και το έχουμε αφήσει να στεγνώσει, με το ψιλοκομμένο πνευμόνι χοιρινού, τη φλούδα πορτοκαλιού, την κόκκινη πιπεριά, τις σταφίδες, το αλάτι, το κύμινο και το κανελλοπίπερο. Με το μίγμα αυτό γεμίζουμε τα έντερα του χοιρινού και τα βράζουμε. Αφού  βράσουν λίγο τα βγάζουμε από την κατσαρόλα και τα βάζουμε σε ταψί και τα ψήνουμε στο φούρνο.


Τηγανίτες

Υλικά:

Αλεύρι

Αλάτι

Γάλα

Νερό

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι, το γάλα και το νερό και φτιάχνουμε μαλακή ζύμη. Ρίχνουμε με κουτάλι την ζύμη σε καυτό λάδι. Τις σερβίρουμε για πρωινό μαζί με τσίπουρο αφού τις πασπαλίσουμε με ζάχαρη ή μέλι ή πετιμέζι.

 

Τριφτάδες

Υλικά:

Αλεύρι

Νερό

Αλάτι

Λάδι
Λεμόνι ή ξίδι

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε το αλεύρι με λίγο ζεστό αλατισμένο νερό κάνοντας ζύμη σφιχτή. Κατόπιν με τα χέρια πλάθουμε μικρά και λεπτά μακαρονάκια (τριφτάδες). Ύστερα τις παίρνουμε και τις βράζουμε ρίχνοντας λίγο λάδι και αλάτι, όσο χρειάζεται. Αφού βράσουν τις κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε λίγο λεμόνι ή ξίδι.
Σε περιπτώσεις κρυολογήματος, ρίχνουμε λίγο κρασί στις τριφτάδες, ένα καλό γιατρικό.



Τυρόπιτα με χλωρό τυρί

Υλικά:

1 κιλό χλωρό τυρί
4-5 αυγά
Σιμιγδάλι (χοντρό)
Μάραθο
Φρέσκα κρεμμυδάκια
Βούτυρο
Αλάτι

Εκτέλεση:
Τρίβουμε το τυρί και το ανακατεύουμε με αλάτι, τα αυγά, το σιμιγδάλι (όσο πάρει για να πλάθεται), το μάραθο και τα κρεμμυδάκια. Πλάθουμε τη ζύμη σε ατομικές μερίδες. Στη συνέχεια λαδώνουμε το ταψί στο οποίο ρίχνουμε και λίγο βούτυρο. Τοποθετούμε τη ζύμη και ψήνουμε για δεκαπέντε περίπου λεπτά.

Λαχανόπιτα

Υλικά:

½ κιλό χορταρικά διάφορα (ραδίκια, μυρώνια, καυκαλίθρες, βρούβες, ζοχιές κ.α.)
Μαϊντανό
Μάραθο
Δυόσμο


½ κιλό κρεμμύδια
2 Πράσα
1 φλιτζάνι λάδι
½ κιλό τυρί φέτα
5 αυγά
Πιπέρι
Αλάτι


Εκτέλεση:

Κόβουμε τα χορταρικά σε κομμάτια. Τα βράζουμε για δέκα λεπτά και τα σουρώνουμε. Προσθέτουμε το μαϊντανό, το μάραθο, το δυόσμο, τα κρεμμύδια, τα πράσα, το λάδι, τη φέτα, το αλάτι, το πιπέρι και ανακατεύουμε. Ανοίγουμε τα φύλλα και τα γεμίζουμε. Βάζουμε την πίτα να ψηθεί για πενήντα περίπου λεπτά.

Σιγκάθια


Υλικά:
1 βάζο κορφή ( το βούτυρο από το φρέσκο γάλα), Λίγο αλάτι, Μισό βάζο καλαμποκάλευρο



Εκτέλεση:
Βάζουμε την κορφή στην κατσαρόλα και αφού ζεσταθεί ρίχνουμε το αλεύρι, το αλάτι και το ανακατεύουμε, αυτό σιγά σιγά βγάζει βούτυρο το οποίο σουρώνουμε και το κρατάμε για να το ρίχνουμε στα φαγητά, αφού το στραγγίσουμε 2-3 φορές την κρέμα που έχει γίνει την βάζουμε στα πιάτα ( τρώγονται κρύα).